Menu

ZoKa Wales 2023 – Deel 1

PXL_20230709_132122914

Vrijdag 7 juli

Het is bijna zover, morgen gaan we op kamp. Afgelopen weekend zijn alle spullen klaargezet in de botenloods en is de kanotrailer al opgeladen. Vandaag gaat de leiding de spullen overvaren en in de aanhangers laden. We verzamelen om 10 uur op het eiland. Binnen een uur is het ponton volgeladen naar de overkant gevaren. Daar aangekomen zijn ook de koks gearriveerd met de laatste inkopen voor het kamp. Terwijl de eerste aanhanger wordt volgeladen vaart het ponton weer terug voor de volgende lading. Na nog 2 overtochten zijn rond half 1 alle spullen ingeladen en pauzeren we voor een lunch. Daarna ruimen we de laatste dingen op en gaan we huiswaarts om onze eigen tassen in te pakken en de laatste spullen te kopen. Om 5 uur mogen we ook de personenbusjes ophalen in Nieuwekerk. Die nemen de stafleden mee naar huis zodat ze de volgende ochtend daarmee kunnen vertrekken.

Zaterdag 8 juli

We verzamelen al vroeg, om half 6 bij de parkeerplaats van Plaswijk Park. Als de busjes aankomen staan de eerste verkenners al op ons te wachten. Als iedereen aanwezig is en de bagage is ingeladen nemen we afscheid van de ouders en gaan we de busjes in. Elke bak heeft een eigen busje, dat ook een thema heeft. Zo hebben we de apres-ski-bus, de tropische bus, de tijdreis bus en de prinsessen bus. Met een gezellig muziekje aan rijden we richting Calais. Op de snelweg dommelen de meeste jongens lekker weg. Het is rustig op de weg dus we zijn ruim op tijd bij de tunnel. We hebben mazzel, want op een trein eerder is plek dus kunnen we zonder te wachten doorrijden. In Engeland aangekomen heeft het zonnetje plaatst gemaakt voor grijze lucht. Bij Londen begint het ook te regenen. Ook krijgen we daar file, maar zodra we op de M4 naar het westen rijden is het weer rustiger. Rond half 4 zijn de eerste busjes op het kampterrein. Onze Engelse vrienden Peter en Madge staan ons daar op te wachten. De koks zijn een kwartiertje later er ook met de aanhanger vol spullen. We beginnen meteen met het opbouwen van ons kampterrein en tegen de tijd dat de laatste busjes met aanhangers aankomen staat de keukentent al. Dan gaan we ook de bakstenen om in te slapen opzetten en de Basecamp groepstent. Zodra die staat gaan we daarin avondeten, want we krijgen regelmatig een flinke bui over ons heen. De koks hebben zelfs al een broodje knakworst weten te maken. Na het eten maken we het kampterrein af en rond 10 uur gaan we de tandjes poetsen en lekker slapen.

Zondag 9 juli

Na een lekker nachtje slapen worden we om half 8 wakker gemaakt door Raymond met zijn gitaar. Daarna gaan we ons lekker wassen in de River Lugg die langs ons kampterreintje loopt. Vandaag staan er 2 activiteiten op het programma. De groep is verdeeld in tweeën. De meeuwen en jagers gaan kanoen, en de sternen en stormvogels gaan een wandeling maken.

De kanogroep begint met een uitleg over kanoen op stromend water. Daarna oefenen ze met wat je moet doen als je kano is omgeslagen. Dan vertrekken ze vanaf het kampterrein over de River Lugg die een stukje verder de River Wye instroomt, die een stuk breder is. Na de lunchpauze op de oever spelen we een aantal spelletjes, zoals een wedstrijdje welke bak als eerste naar de overkant door 1 kano te gebruiken. Aan het einde van de tocht komt er nog een fikse bui over, maar daar laten ze zich niet door tegen houden. In Horwity staat Pim de groep op te wachten met de kanotrailer, zodat iedereen weer naar het kampterrein gereden kan worden.

De andere groep gaat de Hay Bluff beklimmen, een berg in de Black Mountains vlak bij de plaats Hay on Wye. We lopen een rondje, waarbij de 2 bakken tegen alkaar in lopen. We staan geparkeerd aan de voet van de Hay Bluff, en de Stormvogels beginnen met de klim omhoog, terwijl de Sternen eerst door het dal lopen. Als de Stormvogels op de top komen begint het te regenen, en de rest van de dag wisselen buien en zon zich af. Vanaf de top lopen we verder over de bergrug tot we bij wat de kaart omschrijft als een “pile of stones” komen. Onderweg zijn we al grotere bergen stenen tegen gekomen dan deze, maar gelukkig staat hier ook een steen bij als wegwijzer. We gaan rechts af en net als we met de afdaling beginnen horen we in de verte onweer. We lopen snel verder en zien de bliksem op de berg tegen over ons. De Stormvogels zijn ondertussen het zelfde stuk omhoog aan het lopen, en halverwege komen we elkaar tegen. Het onweer schuift over de berg heen richting ons en ze besluiten met ons mee naar beneden te lopen naar de beschutting van de bomen. In het dal aangekomen stopt het met regenen en op de weg terug naar de busjes komt het zonnetje zelfs weer door.

Om half 7 zijn we terug op het kampterrein waar de koks het eten hebben klaar staan. Niet veel later komen ook de kanoërs aan en gaan we eten in de Basecamp. Na het eten kunnen de jongens nog even een spelletje spelen.

Maandag 10 juli

Vandaag staan de zelfde activiteiten op het programma maar dan omgedraaid. De Meeuwen en Jagers gaan wandelen op de Hay Bluff. Elke avond hebben we ook een aandacht, dit jaar gaat deze over de omgeving waar we ons bevinden. Gisteren heeft Machiel over Offa’s Dyke, een aarden wal gebouwd in de 8ste eeuw door koning Offa om zijn land te beschermen tegen de Wales. De Hay Bluff is een natuurlijke verhoging die onderdeel is hiervan, en over de top loop het Offfa’s Dyke path. Ook vandaag regent het weer, meer dan gisteren maar gelukkig zonder onweer, dus de beiden groepjes kunnen hun rondje gewoon afmaken. De Jagers mogen aan het einde van de wandeling van de Hay Bluff afdalen. Dat kan lopend, maar nog leuker is het om op een zeiltje/vuilniszak te gaan zitten en dan naar beneden te glijden, wat ze dus ook doen!

Ook de kanoërs leggen de zelfde route af als gisteren. Omdat het weer wat kouder en natter is slaan we doe oefeningen aan het begin over, maar we spelen wel de spelletjes. We spelen een estafette, waarbij heel de groep naast elkaar ligt met de kano’s. Van elke groep begint er iemand over de voor/achterkant van de kano’s naar de andere kant te lopen, en over de andere kant weer terug. Als hij bij zijn kano is gaat de volgende, tot iedereen is geweest. Daarna varen we snel verder en rond 4 uur komen we bij het eindpunt aan. Snel worden de kano’s opgeladen en als ook het 2de busje is gehaald kan iedereen zich opwarmen in de busjes. Op het kampterrein spelen we wat spelletjes totdat de wandelaars terug zijn.

De zeearenden zijn vanochtend vertrokken voor hun sub kampje in het noorden van Wales, bij Snowdownia. Met rugzakken en hiketentjes bij zich brengt de staf ze naar het treinstation in Hereford. Vrijdag zien we ze weer terug op het andere kampterrein.

Dinsdag 11 juli

De weersvoorspelling geeft een hoop regen en ook onweer aan. We wilden de Pen y Fan beklimmen, maar dat leek ons niet zo verstandig met onweer, dus besluiten we het programma van donderdag naar voren te halen. In de ochtend hebben we daarom nu een sportdag op het kampterrein met allemaal kleine sportactiviteiten die in groepjes van 3 verkenners worden gedaan, zoals volleybal, penalty schieten en frisbeeën. Na een uurtje begint het te regenen en gaan we schuilen in de Basecamp. Tot de lunch blijft het doorregenen.

Wanneer iedereen de boterhammetjes op heeft gaan we naar Hereford voor een stadwandeling en om te passagieren. De stadswandeling begint bij de kathedraal en loopt langs verschillende bezienswaardigheden en eindigt bij het oudste huis van Hereford, midden in het centrum. Bij het passagieren mogen de jongens met hun bak even vrij rondlopen en kunnen ze wat lekkers kopen of opzoek naar een souvenirtje. Terug op het kampterrein is er nog wat vrije tijd. Veel jongens gaan even van de kabelbaan die we gebouwd hebben, die eindigt in de river Lugg.

Bij het avondeten schijnt het zonnetje dus kunnen we lekker buiten genieten van de linzensoep, wortels en doperwten met een karbonade en Griekse yoghurt met vruchtjes als toetje. We zijn vroeger dan de afgelopen dagen en hebben daarom tijd om na het corvee honkbal te spelen. Bij de aandacht vertelt Pim over de Canal boats.

Woensdag 12 juli

We worden wakker met een zonnetje, dus vandaag kunnen we wel naar de Pen y Fan. De Stormvogels en Sternen aan hier naartoe. We lopen geen rondje, maar van punt A naar B. De twee bakken lopen dus tegengesteld aan elkaar en moeten halverwege de sleutels van de busjes uitwisselen. De Stormvogels beginnen aan de westkant bij Stormy Arms en lopen over een mooi pad omhoog, eerst naar de Corn Du en vervolgens naar de Pen y Fan. Dit is de hoogste top in het zuiden van Wales. Tussen wat buitjes door schijnt de zon regelmatig en op de top hebben ze mooi uitzicht. Daarna dalen ze een stukje af en beklimmen ze de laatste top: de Cribyn. De Stormvogels lopen over een smal schapenpaadje door een dalletje omhoog. Tussen alle varens is het in het begin even goed zoeken naar de juiste weg. Maar uiteindelijk komen we bij een watervalletje waar we het riviertje dat door het dal stroomt kunnen oversteken, en dan moeten we cross country recht omhoog de berg op. Dat is een stevige klim. Op de bergrug aangekomen komen we op het pad dat naar de Cribyn leid. Het laatste stuk omhoog is er rotsig en heeft meer van klimmen weg dan wandelen. Daar komen de bakken elkaar tegen. Als we de Cribyn weer afdalen begint het te regenen en tegen de tijd dat we de Pen y Fan oplopen is het pad in een riviertje veranderd met heuse watervallen. Op de top klaart het iets op en hebben we toch nog wat uitzicht. Als we doorlopen naar de Corn Du en daar afdalen begint het zonnetje zelfs weer te schrijnen. Het schapenpaadje waarover we omhoog kwamen is veranderd in een baggerbende, waarover de Sternen nu omlaag glibberen. De beklimmingen en het weer maakte het een uitdagende wandeling die we toch met elkaar hebben volbracht.

Bij de kanoërs was het heel de dag mooi weer. Zij beginnen in Whitney on Wye vlakbij de tolbrug. De route is bijna de helft langer dan de eerste dag, in totaal 12 miles. Dat betekend dus lekker door kanoën. We hebben onze eigen kano’s bij ons. 10 een persoons kano’s en 2 Canadese kano’s. Onderweg wisselen de jongens tussen de verschillende kano’s. We eindigen bij de Monnington Falls, een flinke stroomversnelling bij een rotsplateau. Terwijl het 2de busje wordt opgehaald, kunnen de verkenners met de 1 persoons kano’s een paar keer door de stroomversnelling. Ook proberen ze tegen de stroom in weer omhoog te komen. Wie niet wil kanoën kan ook zwemmend (met zwemvest) er doorheen.

De koks hebben vandaag tomatensoep gemaakt, en als hoofdgerecht een Indiase curry met rijst, met als toetje bananen. Als de afwas is gedaan spelen we non stop cricket en bij de evening coffee verteld Micha met zijn aandacht over Hereford.

Donderdag 13 juli

Vandaag zijn de programma’s weer omgewisseld ten opzichte van gisteren.  Het weer is wel wat beter dan gisteren. Als de kanoërs vertrekken uit Whitney on Way is er een klein zonnetje, maar niet veel later komt er toch een buitje over. De rest van de dag blijft dit zo. Maar ook zonder regen waren ze wel nat geworden, want tijdens het varen ging er regelmatig een kano om. Aan het eind speelden we ook nog even in de Monnington falls.

Bij het wandelen was het een stuk droger. De regenjassen moesten nog wel even aan, maar het grootste deel van de tocht was het droog en hadden de wandelaars mooi uitzicht over de Brecon Beacons. De Meeuwen hadden ook een mooie lunchplek bij een watervalletje.

We waren pas laat terug op het kampterrein, waardoor we pas rond 8 uur aan het avondeten zaten. Bij het corvee werden alvast de eerste dingen afgebroken, want het is alweer de laatste dag op ons kampterrein. Daarna snel de tandjes poetsen en naar bed.

Vrijdag 14 juli

Als we wakker worden regent het “cats and dogs”, waardoor Raymond ons voor het eerst dit kamp niet kon wakker zingen. De jongens mogen meteen hun slaapzak en matje inpakken. Het wassen slaan we over, want het regent. We ontbijten dus in de Basecamp en daarna gaan we het kampterrein afbreken. Elke bak doet zijn eigen tent afbreken. Het regent nog steeds, dus eerst rijden we de busjes voor zodat we daar de bagage in kunnen doen. Daarna gaan ook de staftenten, keukentent en Basecamp neer. Alle spullen laden we in de aanhangers en busjes en om 12 uur vertrekken we richting Crickhowel, een rit van een uur. Het blijft maar regenen, maar we gaan dapper aan de slag met het opbouwen van ons nieuwe kampement. Doordat alle tenten nat zijn opgerold, zijn ze doorweekt als we ze hebben opgezet. Daarom worden de tenten eerst drooggemaakt en wachten we nog even met de bagage erin te doen. De staftenten zijn al wat ouder, met als gevolg dat die na het opzetten niet meer waterdicht zijn, en het in de tent bijna net zo had regent als buiten. Gelukkig wordt het aan het eind van de middag af en toe droog. Na het eten zijn de bakstenten droog en kunnen we die weer inrichten. Daarna gaat de ToKo open en kunnen de jongens snoepjes en ansichtkaarten kopen en deze ook meteen schrijven. Verder spelen we gezelschapsspelletjes. Als we gaan slapen is het eindelijk droog, en ook in de staftent.

Zaterdag 15 juli

Vandaag is het droog als we wakker worden. Ook bij dit kampterrein stroomt er een riviertje langs, maar deze is iets kleiner en minder diep. Geen kabelbaan dus, maar er is al we begonnen met een dam bouwen, zodat we een mooi poeltje krijgen om in de badderen. Maar vandaag wassen de jongens zich nog met een teiltje water op de kant. Het blijft niet droog vandaag, er komt regelmatig een fikse bui langs.

De Jagers en Sternen gaan vandaag mountainbiken in het Forrest of Dean. Na een uitleg over hoe je moet sturen, schakelen en remmen gaan we op pad. De groep is verdeeld in tweeën. De jongste jongens gaan over een familie-pad, een onverhard pad van 17 km met niet te veel technische stukken. Onderweg zijn er nog wel een paar leuke oefenrondjes om op te oefenen. Met de kaderleden gaan we het uitdagende parcours doen, een leuke single track route van 11 km met veel bochten, heuvels en af en toe een jump en aan het eind een mooie afdaling. Een aantal jongens had de smaakt te pakken en ging voor nog een ronde. Andere deden alleen het laatste stukje met de mooie afdaling nogmaals. Doordat we tussen de bomen fietsten hadden we niet veel last van de regenbuien, maar de paden waren wel lekker modderig. Terug op het kampterrein nemen we nog een plons in de rivier om weer schoon te worden.

De Meeuwen en Stormvogels zouden vandaag aan klimmen. Op weg naar de klimmuur komt er een fikse stortbui over, en ook de rest van de dag blijft dat zo, het gaat zelfs nog harder regenen volgens de voorspelling. De klimwand is dan heel glad, en dan is het niet veilig om te klimmen. We besluiten daarom om als alternatief naar de Big Pit te gaan, een kolenmijn museum in de buurt. Daar krijgen we een rondleiding door de oude mijn, waarvoor we eerst met een oude lift 90 meter naar beneden moeten. We lopen rond door de donkere koude gangen met een helm en lamp op ons hoofd en krijgen van een oude mijnwerker uitgelegd hoe het hier vroeger aan toe ging. Daarna lunchen we in de busjes, waarna we nog gaan rondkijken op het terrein. We volgen nog een andere tour over het moderne mijnbouw en bezoeken een tentoonstelling over de mijn. Elke keer als we buiten komen regent het hard, dus we zijn blij dat we niet bij de klimwand zijn. Rond 4 uur zijn we weer op het kampterrein waar iedereen wat tijd voor zichzelf heeft tot we om 6 uur gaan eten.

We hebben een wortelsoep, aardappelen met broccoli en een gehaktbal. Na het corvee willen we een potje rugby en ringbal spelen, maar dan begint het net weer te regenen. Arjen verteld in plaats daarvan daarom maar over de Brecon Beacons, het gebied waar we nu in zitten. Na een ronde spel moeten we weer schuilen, een mooi moment voor de Evening Coffee met daarbij een traktatie van Bram die vandaag jarig is. Als het weer droog is spelen we nog een ronde.

Ons kamp werd mede mogelijk gemaakt door een aantal sponsoren. Bij deze nogmaals hartelijk dank voor jullie steun!